IT'S A DIALOGUE/ WITH OTHERS Portrait no.3

MUSE. Kunstmeisje Nathalie Maciesza over de balans tussen haar intellect en emotie

MUSE. Artgirl Nathalie Maciesza on the balance between intellect and emotion.

MUSE. ART HISTORIAN NATHALIE MACIESZA

Nathalie (29) is kunsthistorica. Overdag een charismatisch fladderende vlinder die van niets zo geniet als 's avonds cocoonen in haar Amsterdamse stulpje. In de derde aflevering van WHO WE ARE, WHILE WE ARE BECOMING praten we over: de balans vinden tussen 't intellect en emotie en cocoonen in sacred spaces.

Waar ben je het liefst?
"Het liefst ben ik thuis. Het voelt als een cocon of mijn tweede huid, met al mijn boeken, de kunst en de spullen die er staan. Wanneer ik om me heen kijk, kom ik tot rust. Ik heb maar een paar items in huis die door anderen zijn ingebracht. Het voelt anders alsof je iedereen thuis uitnodigt met al hun cadeaus. Dan hangt al hun energie hier en dat is te druk."

Mooi hoe je jouw huis tot sacred space maakt. Wat je net ook al zei, je huis is je cocon. Hier laad je op en laat je alles los. Het is jouw tempel het is zo logisch om in jouw tempel niet te veel mensen uit te nodigen.
"Ik had het ook in mijn huizen hiervoor, toen ik op kamers woonde. Daar stond het dan best vol met foto's van vriendinnen en van avondjes uit, en met spulletjes die je krijgt in de loop der jaren. Ik werd zo overweldigd door al die kleine dingen, die allemaal wel een grote of persoonlijke betekenis hebben. Dat vond ik veel te intensief. Ik bewaar al deze kleine dingen die me dierbaar zijn wel hoor, maar ze zitten nu in doosjes in mijn kasten. Niet uit het hart, maar wel uit het zicht."

Welk deel van je Zelf, creatief, emotioneel, fysiek of intellectueel ontvangt de meeste liefde van jezelf?
"Mijn intellect. Ik ben altijd aan 't leren en investeren in mijn kennis van kunst en van het leven. Ik ben altijd overtuigd geweest van meer is beter. Harder werken, meer doen en beter voor jezelf zorgen. Ik kan goed dingen toevoegen aan mijn leven; een dieet, een sportklasje, een extra project op werk of gewoon meer werkuren in een dag. Maar ik ben inmiddels tot het besef gekomen dat dat allemaal prestatiegericht is, en minder met liefdevol omgaan met je lichaam, brein en geest te maken heeft."

Denk je dat er iets misgaat als je het niet doet?
"Dat is iets wat ik wel heel lang heb gedacht. Als ik niet nu-nu-nu een blog, persbericht of e-mail verstuur, doe ik mijn werk niet goed. Dan ben ik mislukt en iedereen zal dat ook vinden. Maar niemand kijkt zo nauwkeurig en kritisch naar jou als jij naar jezelf. En weet je, we hebben het met mijn werk over kunst, niet over nationale veiligheid; iets een dag later doen kan prima."

Vroeger dacht je zo, zeg je? Hoe ga je daar nu dan mee om?
"Ik ben nu op een punt gekomen waar ik altijd van droomde qua werk. Ik heb het gevoel dat ik precies ben waar ik moet zijn en dat vind ik magical. Ik heb heel hard gewerkt om goed te worden in wat ik doe, en het begint zijn vruchten af te werpen. De Kunstmeisjes zijn succesvol en erkend. Mensen zien dat wij meer zijn dan meisjes met een Instagram-account, dat wij iets over kunst weten en dat wij bovendien een nieuwe doelgroep aanmoedigen om naar kunst te kijken. Dat was onze ambitie. Musea en galeries juichen het toe. Iedereen is happy with us. Bij Museum HetRembrandthuisdoe ik de PR. Ik vind dat ik de allerleukste baan in het hele museum heb. Ik mag bij alle conservatoren en leidinggevenden vissen naar interessante informatie, luisteren naar alle boeiende visies en verhalen, en dat vervolgens op mijn manier aan het grote publiek doorgeven. Ik blijf wel continu evalueren: zit ik nog op het goede spoor, wat gaat goed, wat kan beter? Zowel op mijn werk als wat mijn persoonlijke ambities, maar inmiddels ook heel bewust wat mijn fysieke en emotionele gezondheid betreft."

Wat kan er op dit moment beter?
"Een balans vinden tussen mijn intellectuele ambities en het zorgen voor mijzelf. Dit kan gaan om goed eten, genoeg sporten, meer slapen, maar bijvoorbeeld ook om regelmatig lang in bad gaan met een boek en goed ontspannen. Evenwicht vinden tussen intellect, emoties en mijn fysieke zelf, dat is wat ik wens voor mijzelf. Ik noem het bewust een wens, niet iets wat ik moet doen, want dan wordt het weer een prestatieding. Meer dat ik vaak denk gun het jezelf nou. Ik kan wel zeven dagen per week, tien tot twaalf uur per dag werken, maar op een gegeven moment is mijn kracht op, en wat ga ik dan doen?"

Zou je zeggen dat je sterk in je yang energie bent?
"Je kunt het yin en yang noemen, mannelijk en vrouwelijk. Ik zie het meer als twee polariteiten; het intellect is voor mij alles dat zich naar buiten richt. Ik zie dan ook echt voor me dat mijn hersenen steeds groter worden. En het gevoelige zie ik als iets wat naar binnen gaat, de diepte in."

De diepte ingaan, wat mag ik me daarbij voorstellen?
"Jezelf als één geheel zien, waarin alles met elkaar verbonden is. Ik noem een voorbeeld: ik heb onlangs geleerd is dat je dus gewoon depressief kunt worden als je darmen niet goed werken. Dat je organen je gelukkig of ongelukkig kunnen maken puur op basis van wat jij erin stopt. Dit holistische gedachtegoed is nieuw voor mij, maar I’m feeling it. Ik begin de dag nu met een detox-smoothie van grapefruit, gember, ananas, canyennepeper, mariadistel en lijnzaad, en overdag drink ik ook een sapje waarvan ik weet dat mijn organen er een happy dance van doen. Als mijn organen blij zijn, ben ik blij."

Waarin uit self love, self respect en self worth zich voor jou?
"Voor mij zit self love in bepaalde kleine rituelen, dingen die je puur voor jezelf doet. ’s Avonds mijn gezicht goed schoonmaken, een dikke laag crème opsmeren, en lekker warm douchen. Ik vind het fijn om ‘s avonds te douchen, omdat ik dan het idee heb dat ik alle indrukken en gebeurtenissen van de dag van me af spoel, en dan fris en brand new in mijn bed lig. Dat is een cadeautje wat ik aan mezelf geef aan het einde van de dag. It can be that easy."

Is it though? That easy?
"Ik probeer mezelf te behandelen alsof ik mijn eigen moeder ben; verzorgen, liefde geven, maar ook tough love soms. Ik heb een lieve moeder, maar die zit niet naast mij op de bank als ik ’s avonds liever een sappige cheeseburger én kipnuggets wil eten in plaats van een gezonde huisgemaakte maaltijd, of als ik wil uitslapen in plaats van naar pilates te gaan. Dan moet ik mijn eigen moeder zijn en mezelf motiveren. Dat is soms streng, maar komt wel altijd uit een plek van liefde voor mijzelf.."

Ik geloof dat je op een gegeven moment alle delen zelf moet kunnen zijn. Je eigen wijze oma, je eigen liefhebbende moeder én ook je eigen speelse kind.
"Zo waar! Daar geloof ik honderd procent in. Iedereen heeft de kracht om zelfvoorzienend te zijn en het is de kunst om al die delen in jou krachtig te houden. Niet dat je dan niemand meer nodig hebt, want ik heb mijn moeder, vader, vriendinnen, steun van collega’s en liefde van een man nodig. Maar het leven is soms brutal, en het kan zijn dat bepaalde steun (tijdelijk) weg valt. Ik kan dan toch niet hulpeloos gaan zitten wachten, omdat iemand anders geen tijd of zijn eigen shit om mee te dealen heeft? Als je liefde of steun aan mij wilt geven, dan neem ik het graag; maar als dat even niet lukt, dan voorzie ik mezelf wel. Zodoende kan ik er ook beter voor anderen zijn. Het is net als tijdens een vliegtuigongeluk, wanneer die zuurstofmaskers uit het plafond vallen. Zorg altijd eerst dat jij zelf covered bent, pas dan kun je anderen goed helpen wanneer ze je nodig hebben.”